Wat schenken we onze kinderen?

Nu het lange afwachten eindelijk is ingeruild voor de uitgepakte cadeautjes, rest niks dan een uitpuilende speelgoedkast en een lege vlakte onder de kerstboom. Toch blijven er bij ons ook wat vragen hangen na de feestdagen. Waarom geven we eigenlijk (zoveel) cadeaus aan elkaar? En maakt het ons eigenlijk gelukkig?

Weken tellen we af naar...

Met de intrede van de roetpieten en hun goedheilige vriend (begin november!) begint de aftelrace naar hun huisbezoek en de mogelijke pakjes. Meteen moet er een brief gemaakt worden met het speelgoed dat de kinderen willen. Het verlangen en het aftellen kan beginnen.

Dit jaar verslikte ik me haast in mijn pistolet met chocolade toen onze oudste dochter na een halfuurtje spelen met haar gloednieuwe speelgoed kwam aandraven dat ze zich verveelde. Ik werd er lichtjes ongemakkelijk van. Hoe ondankbaar zeg! Dat probeerde ik haar ook duidelijk te maken, waarna ze dan uiteindelijk toch verder speelde.

Enkele weken later konden ook de familieleden en vrienden die onze namen hadden getrokken ons verrassen met de langverwachte kerstcadeaus. Dit jaar verliep het uiteraard allemaal wat anders. Maar waar we allen naar uitkeken, bleef overeind: de cadeautjes. Ook op kerstavond konden we blijkbaar niet snel genoeg het volgende cadeau uitpakken, en het volgende en het volgende …

Wat leren we onze kinderen?

Om ervoor te zorgen dat zowel wij als onze kinderen pakjes krijgen waar we oprecht kunnen van genieten, maken we telkens lijstjes aan. Voor onze kinderen vullen we die trouwens het hele jaar door aan zodat ook grootouders, meter en peter weten waarmee ze hen kunnen plezieren.

Ondertussen hebben we meer Plan Toys en Barbies in huis dan kerstballen. Maar ook ongevraagd speelgoed vult in een razend tempo onze kasten.

We vinden het dus niet meer echt nodig om nog veel nieuw speelgoed op de lijstjes te zetten. Sparen voor een overnachting in de Efteling leek ons een leukere ervaring. Maar blijven kinderen dan niet met lege handen achter?

Op zoek naar het ideale geschenk

Het viel me op hoeveel spanning die cadeautjes voor onze kinderen teweegbrengt als voorbode van de feestdagen. Maar tellen ze eigenlijk wel af naar wat echt belangrijk is? Door zoveel belang te hechten aan wat ze zullen krijgen, lijken het wel kleine materialistjes. En laat dat net helemaal niet de bedoeling zijn van onze opvoeding.

Is het wel nodig dat kinderen bedorven worden onder een berg aan pakjes in december?

Waarom krijgen ze opeens een lading nieuw speelgoed of andere verwennerijen? Omdat ze braaf geweest zijn? Of gewoon omdat het nu eenmaal zo hoort?

Dat we het volgend jaar anders willen aanpakken, is voor ons duidelijk. We willen absoluut de stress vermijden die de laatste maand van het jaar lijkt te overheersen. Liever gaan we op zoek naar een manier om de gezelligheid van de feestdagen centraler te zetten. Schaffen we de cadeautjes af? Laten we onze kinderen iets kopen voor wie het moeilijk heeft? Of schenken we elkaar voortaan enkel nog belevenissen?

We zijn benieuwd hoe jullie het aanpakken. Hoe breng jij rust in je gezin tijdens de feestdagen?